Column wethouder Jan Peter van der Sluis: Afval(len)

Ik mis de oude grijze container voor restafval. Echt. Ik durf het bijna niet hardop te zeggen. Gewoon ongecompliceerd je afval erin proppen. Kleine, grote stukken, alles kon er in. Gemak diende de mens. Maar het is net als mijn eerste auto. In nostalgie kun je er op terugkijken maar hij rijdt niet meer. En eigenlijk was hij naar de huidige tijd gemeten helemaal niet zo goed. De mooie herinnering blijft. 

De restcontainer was makkelijk maar alles gewoon verbranden is wel zonde. We zullen op een andere manier naar afval moeten kijken. Niet alles is afval. Het is ook grondstof voor iets nieuws. Papier en glas zagen we al lang als grondstof en de laatste tijd geldt dit ook voor plastic, blik en groen afval. Kleine stappen op weg naar een circulaire economie. We hebben ook niet veel keuze want we betalen steeds meer voor het verbranden van restafval. We kunnen onszelf en het milieu dus een grote dienst bewijzen door het afval goed te scheiden. Levert tenminste nog iets op.

Gemak heeft nu een andere gedaante, want het wordt ons best gemakkelijk gemaakt. We kunnen op veel plekken het glas gescheiden inleveren. Kosteloos kan PMD, papier en groen afval in de container aan de weg worden gezet. De afvalstoffenheffing hebben we dit jaar zelfs iets naar beneden kunnen brengen, terwijl in veel gemeenten de tarieven omhoog gingen. Daar heeft u zelf voor gezorgd. We doen het in die zin best goed maar zullen er nog een tandje erbij moeten zetten. De doelstelling is om terug te gaan naar 45 kilogram afval per jaar. Dat is ambitieus, maar de landelijke norm ligt zelfs nog iets scherper.  

Hoe goed we het doen op het gebied van afvalscheiding er is nog wel veel werk aan de winkel met betrekking tot zwerfafval. Bijvoorbeeld op de recreatieplekken. De gemeente heeft met grote tegenzin extra containers geplaatst bij verschillende recreatieplekken. Helaas is dit nodig omdat de recreanten zich blijkbaar erg thuis voelen in ons mooie buitengebied (al denk ik dat ze thuis het afval van de barbecue wel opruimen). Maar is het normaal dat we daar met ons allen voor betalen? 

De financiering van de afvalinzameling is een zogenaamd gesloten systeem. Dat betekent dat als er  geld tekort is de tarieven omhoog gaan en andersom. Het zwerfafval wordt er dus niet bepaald minder op en ook het storten van huisafval in de afvalbakken neemt toe. Natuurlijk, we kunnen grotere en meer afvalbakken plaatsen maar dat lost het probleem juist niet op. De kosten zullen toenemen en drie keer raden wie dat gaat betalen. Dus als u iemand huishoudelijk afval ziet dumpen in een afvalbak of zelfs van zich afgooit; bedenk dan even wie hier uiteindelijk de rekening voor betaalt. Dat bent u. Deze vorm van collectiviteit heeft een prijs. Laten we werken aan meer eigenaarschap en verantwoordelijkheid. 

Over eigenaarschap gesproken. U kent ze ook: de mensen die met een knijper en een zak door de bermen lopen en vrijwillig afval oprapen gedurende een wandelingetje. Ik denk dat we deze mensen moeten koesteren en wellicht beter faciliteren. Deze voelen zich eigenaar en verantwoordelijk voor de stad. Deze voorbeelden zijn er in iedere wijk. Laten we met elkaar nadenken wat er in de wijk moet gebeuren en wat de gemeente hierin moet doen. Ons gedrag is bepalend. Ook het koopgedrag. Want het meest duurzaamste product is het product dat je al hebt. Samen met nog beter scheiden kunnen we de kilo’s afval terugbrengen. Want als we afvallen met afval dan investeren we in leefbaarheid van de stad en houden we geld over voor leukere zaken. Iets met nostalgie bijvoorbeeld.