Eigenwijs al vijf jaar een revolutionair gezellig café
· leestijd 2 minuten Partnerbijdrages
“Wat?! We mogen niet meer uit flesjes drinken? Dan komen we hier nooit weer!” Uitbater Rik Vinke herinnert zich hoe vijf jaar geleden de halve bar in opstand kwam toen hij café Eigenwijs begon op de plek waar eerder een andere horeca-uitspanning zat. De boodschap dat er voortaan tapbier in glazen werd geschonken, landde niet helemaal. De asbak die ’s nachts door de ramen vloog wel.
“Timmer maar een plank voor het kozijn, we gaan gewoon door”, was de nuchtere reactie van Bert Jan Postuma, de man die Vinke destijds in de gelegenheid stelde om het café te beginnen. Inmiddels is Vinke zelf eigenaar. Het publiek is zeer gemêleerd. In het weekend veel jongeren die een après-ski sfeertje wel weten te waarderen. Er komen echter net zo goed ‘oudere jongeren’ en doordeweeks is het predicaat bruin café wel op zijn plaats. “Of moeten we zeggen Amsterdams?”, vraagt Postuma zich af. “Nee, typisch Hollands vind ik dan beter”, zegt Vinke. Aan tafel met de heren in een interview over vijf jaar Eigenwijs verzandt de conversatie als snel in een typisch kroeggesprek. Gezellig, de ene grap na de andere en vooral ook veel meningsverschillen.
De rol van diplomaat en derde man in het gezelschap wordt vervuld door Frans Fleer. Sinds jaar en dag vertegenwoordiger van bierbrouwer Heineken, waaronder ook de merken Amstel en Brandt ressorteren. Nou ja diplomaat, vijf jaar eerder schonk Fleer klare wijn. “Denk nu niet dat je zomaar even een café begint”, zei Fleer tegen ‘tapijtlegger Postuma’ en ‘dakdekker Vinke’. Laatstgenoemde mocht dan als nevenactiviteit al heel wat uurtjes achter de tap hebben gestaan, zelf een zaak runnen, is toch andere koek. Fleer: “De situatie was als volgt. Ik had opeens twee heren voor mij die zeiden het café over te nemen. Drie dagen later moest de tent draaien. Dat lukt a normaal gesproken de mensen die het moeten doen niet, en b stelt het ons als leverancier voor een enorme uitdaging. Voordat je een biertank volgooit, moet er van alles worden geregeld, zoals een distribiteurennummer. Ook wil je als Heineken weten met wie je van doen hebt. Ik had geen flauw idee.”
Het antwoord liet niet lang op zich wachten. Postuma verzekerde Fleer dat als deze niet zou leveren hij wel op zoek ging naar een ander. Postuma: “Voor mij stond vast dat er ook Amstel geschonken moest worden, maar dat hoefde Fleer niet te weten.” Het volgens Fleer nogal ongebruikelijke begin – “van een café als Eigenwijs is er maar een, dit heb ik daarvoor en daarna nooit meer meegemaakt” – kreeg een prachtig vervolg. Met toen der tijd vijf tv-schermen begon Eigenwijs als een soort van sportcafé. Die was er nog niet in Kampen.
De omzet dat eerste jaar was al meteen eentje om vrolijk van te worden met een onvergetelijke Koninginnedag. Ondanks het feit dat pas na een tweede verbouwing in november Eigenwijs de uitstraling en sfeer kreeg die Vinke en Postuma voor ogen hadden. Het werden pittige jaren voor Vinke. Spijt heeft hij echter geen moment. Eigenwijs zijn past bij hem en zijn klanten. “Die naam blijft natuurlijk geweldig. Als ik ergens op social media lees dat iemand de avond ervoor te eigenwijs is geweest, weet ik: die heeft dus een kater.”
Zelf maakt Vinke veelvuldig gebruik van die social media. Facebook, Instagram, het zijn kanalen waarop Eigenwijs veel is te vinden. Zijn gasten weten dat erg te waarderen. “Als ik zie hoeveel likes ik soms heb op Facebook, dat is echt geweldig.”
Elkaar in het echt zien en spreken blijft natuurlijk het mooist. De essentie van Eigenwijs zijn. Het jubileum wordt daarom op gepaste wijze gevierd. Met op 1 april een receptie van 18.00 tot 21.00 uur. Postuma, sowieso niet van het afwachtende soort, mag graag nu al het glas heffen. Samen met de andere heren. Op een eigenwijze toekomst.
