‘Ik was niet waar ik nu was als ik uw begeleiding niet had gehad’
· leestijd 2 minuten Algemeen(door Hans Laroes)
KAMPEN – ‘Kijk, dat witte huis daar in die straat, daar ben ik geboren’. We lopen over de Burgwal in Kampen, van de Stadsgehoorzaal naar muziekschool Quintus. Judith van Driel, 39, eerste violist bij het Dudok Quartet voor kamermuziek, is terug in de stad waar ze opgroeide en waar ze zo’n 20 jaar geleden wegging.
Haar Dudok Quartet organiseert van 16 tot en met 19 mei de Dudok Muziekdagen. Het zelfgekozen thema is ‘Thuis’. Voor Judith is het van alles tegelijk, maar in ieder geval ook letterlijk thuiskomen. ‘Het heeft een fysieke kant. Ik stond op het podium van de Stadgehoorzaal en voelde: zó was het, toen ik hier ooit als jong meisje stond’.
In Quintus wacht haar allereerste vioollerares op haar, voor een hartelijke omhelzing. Ine-Lou Ouwehand, 84 jaar, energiek, helderblauwe ogen, lang, wit haar, nog steeds zelf viool spelend.
Judith vertelt dat ze vanaf haar 5e, 6e vioolles kreeg.
‘Nee hoor’, zegt mevrouw Ouwehand. ‘Je kreeg al les vóór je geboorte, toen ik je moeder Inez lesgaf en ze van jou in verwachting was’.
’Wat je vast niet meer weet: al op je derde kwam je met je moeder mee. Je deed precies zoals zij. Zette een lessenaar neer, deed er een papiertje op, pakte een denkbeeldige viool en gebruikte een twijgje als strijkstok’.
-Hoe gaat dat, als je een vijf- of zesjarige vioolles geeft?
Mevrouw Ouwehand: ‘In het eerste jaar heb ik nog wat kunnen uitleggen, maar na een jaar leerde Judith het zichzelf. Ik hoefde niets meer uit te leggen. Alles kon ze. Alles. Alleen heb ik veel aan haar strijktechniek moeten werken, omdat Judith linkshandig is.’
Judith glimlacht: ‘Je hebt me echt wel dingen moeten uitleggen natuurlijk. Juist die fase op de muziekschool, waar je jonge kinderen lesgeeft, daar heb je zoveel geduld nodig…”
Mevrouw Ouwehand: ‘Je was de gretigste leerling ooit. Talent hoef je nauwelijks les te geven’.
Judith: “Dat ik jou als docent heb getroffen is voor mij een belangrijke factor geweest. Een goeie technische basis is alles, maar ook discipline.’
-Was u streng?
Judith lachend: ‘Vond ik wel’. Mevrouw Ouwehand zelf glimlacht een beetje verbaasd en zegt ‘Nou ja, ik had die náám…’
Judith: ‘Streng is ook gewoon gedisciplineerd. Ik had als leerling het gevoel dat ik het góed wilde doen. Voor mij waren de lessen de momenten in de week waar je naar toeleefde.’
-Hoe herken je talent?
Mevrouw Ouwehand: ‘Het is een instinct, zowel bij de docent als bij de leerling. Je herkent het, maar dat gaat op een onbewust niveau. Je denkt niet van -O, wat heeft die een mooie eerste vinger.’
-En denk je dan: wat gaat zij later doen, wat gaat ze worden?
Mevrouw Ouwehand: ‘We hoefden het er niet over te hebben. We gingen er allebei vanuit dat Judith door zou gaan met haar viool.’
Rond haar twaalfde ging Judith weg uit Kampen; ze werd de eerste jong talent-leerling van Artez in Zwolle. Op haar zestiende ging ze naar het Conservatorium in Amsterdam.
Af en toe kwamen mevrouw Ouwehand en Judith van Driel elkaar tegen, bij concerten.
En nu weer bij de Muziekdagen, met liefdevolle herinneringen aan Quintus. ‘Het is altijd een goeie muziekschool geweest’. Mevrouw Ouwehand: ‘De enige nu in Nederland’. Judith: ‘Er is wat meer geld en echte toewijding hier in Kampen. Zoeken naar iets spiritueels en zoeken naar muziek heeft heel veel met elkaar te maken.”
Op donderdag de 16e mei komt mevrouw Ouwehand naar het door Judith zelf geprogrammeerde concert, haar ‘thuiskomen’: deels een kijkje in haar leven van vroeger, via muziek.
-Als u bij dat concert bent, en Judith speelt, denkt u dan: fijn dat ik daar een rol in heb gespeeld?
Mevrouw Ouwehand: ‘Nee, dan zit ik met bewondering naar haar te luisteren’.
Judith: ‘Maar het ís natuurlijk wel zo. Ik was niet waar ik nu was als ik uw begeleiding niet had gehad’.
De Dudok Muziekdagen Kampen worden gehouden van 16 tot en met 19 mei, op een groot aantal locaties in Kampen. Het hele programma, kaarten en alle verdere informatie: www.dudokmuziekdagen.nl.
