Verhalen uit Groot IJsselmuiden: Burgemeester van Engelenweg 4

Tot en met december 2021 verschijnt er elke twee weken een persoonlijk verhaal uit de geschiedenis van Groot IJsselmuiden (IJsselmuiden, Grafhorst, Kamperveen, Wilsum, Zalk en Veecaten). Dit is een samenwerking tussen het Beste van Kampen en BrugMedia. Heeft u een bijzonder verhaal, of kent iemand met zo’n verhaal? Tip de redactie op hetbestevankampen@sambiq.nl.

Normaliter ga ik met angst deze kant op. Met angst voor wat komen gaat. Ik voel me op dit moment juist heerlijk ontspannen voor het gesprek met tandarts Jaap-Wim Spaargaren. Mijn eerste gesprek van de reeks persoonlijke verhalen over de geschiedenis van de voormalige gemeente IJsselmuiden en de daarbij horende dorpen. 

Bij binnenkomst via de zij-ingang van het pand wenst Jaap-Wim mij van harte welkom. In gedachten verzeilt met hoe mooi de privé van de familie Spaargaren is vormgegeven. Bekende elementen, zoals beeldjes vormen de logica van het tandarts zijn. Aan de keukentafel gesetteld met een fijne bak koffie beginnen we het gesprek. Jaap-Wim vertelt mij dat het pand, ook wel ‘Villa Stadwijk’ genaamd, al voorkomt in het kadaster van 1876-77. ‘Toen was het dus een tuinderswoning, zoals ik heb begrepen uit alle verhalen er omheen.’ Achter het pand waar nu de Sportlaan en de Baan lopen waren tuinderijen. Vroeger zag IJsselmuiden er heel anders uit. Waar nu het politiebureau staat, zat vroeger het Kikkergat, dat liep over op de Trekvaart. 

In gesprek met Jaap-Wim Spaargaren

In 1907 heeft Gerhardus Berend Broekema het pand verbouwd. Zijn kenmerkende stijl is ook terug te zien in de gebouwen aan de Plantage in Kampen. Broekema heeft een wand geplaatst die nu de scheiding vormt tussen de tandartspraktijk en de privé ruimte. Dat is in opdracht van Tandarts Geijtenbeek gebeurd die hier praktijk heeft gehouden tot 1918. Jaap-Wim geeft aan dat hij het leuk vindt dat er nu weer een tandarts in het pand zit. Het groene steentje bij de ingang van de praktijk doet hier nog aan denken. Na de periode van tandarts Geijtenbeek wordt het pand in tweeën gedeeld en worden de delen apart verhuurd. Eén van de huurders is de opa van Jaap-Wim,  welbekende drankhandelaar Jan-Willem Siebrand, waarvan we nu nog steeds de bedrijfspanden aan de Spoorstraat kunnen vinden. De Spaargarens zijn van oorsprong een tuindersfamilie. De opa van Jaap-Wim kweekte Strelitzia’s, een kamerplant, en rozen. De bewoning van Siebrand in het pand moet rond de jaren 30 zijn geweest, want ome Jan-Willem jr. wordt daar in 1933 geboren. Ze vertrekken later naar Kampen. 

In 1939 wordt het pand aangekocht door de gemeente om er een gemeentehuis van te maken. Dit blijft het tot 1974. Daarna vertrekt de gemeente naar een nieuw gebouw tegenover de Rooms-Katholieke kerk in IJsselmuiden. De gemeente verkoopt de villa aan de plaatselijke apotheker R.M.J. Weise. Jaap-Wim schat in dat dit per opbod ging. Dit bedrag werd door anderen niet gëevenaard. Het was een beste klus om het pand van gemeentehuis weer om te bouwen naar een woonhuis. 

In 1969 trekken de ouders van Jaap-Wim in bij de familie Siebrand die aan de Spoorkade zijn komen te wonen. Op 1 mei 1970 studeert Jaap Spaargaren af als tandarts en begint aan de Spoorkade zijn praktijk. Ze hadden op dat moment twee panden op nummer vijf en op nummer zes. Door het plotselinge overlijden van vader Jaap, komt Jaap-Wim in 1994 al vrij jong voor het blok te staan. Hij en zijn vrouw zijn nog maar 24 en 25, maar nemen de uitdaging aan om hun eigen tandartspraktijk te starten in Villa Stadswijk. In de loop van de jaren worden er verschillende verbouwingen aan het pand gedaan. Door het toenemende aantal patiënten is dat ook hard nodig. Ze hebben wel altijd geprobeerd zoveel mogelijk van het pand in originele staat te laten. We hebben het dan over de houten kozijnen, de ingang van de praktijk die weggeweest is maar weer hersteld en de opgelegd gesneden voeg. 

Op dit moment is er weer een nieuwe verbouwing gaande. Er komt aan de zijkant van het pand een serre met extra wachtruimte met als grootste noodzaak de Corona. Hierdoor raakt Jaap-Wim zijn oprit kwijt. ‘Omdat het een monumentaal pand is moest er wel overlegd worden wat wel en niet kan.’ Jaap-Wim ziet de toekomst van de praktijk goed in. Zijn zoon studeert ook voor tandarts, dus hopelijk blijft de praktijk in de familie. Wat ik in het hele gesprek merk is dat Jaap-Wim trots is op wat hij opgebouwd heeft en volop geniet van zijn werk, vrouw, kinderen en honden. Ik bedank Jaap-Wim voor het gesprek en vervolg mijn fietstocht terug naar huis. 

Bronnen: 

        •        Interview Jaap-Wim Spaargaren
        •        Stadsarchief 
        •        De Koning, H. (2012). De zaak Siebrand (1ste ed.). Aerie Uitgevers Auteurs.

(door Robert van den Belt)