Jongeren voorzien Oekraïense vluchtelingen van patat
· leestijd 2 minuten Algemeen(door Enrico Kolk) NADARZYN - “Je probeert de mensen te helpen, je kunt iets voor ze betekenen”, zegt Martijn Schreuder uit Kampen. Onlangs reisde hij voor de tweede keer af naar Nadarzyn, een plaatsje in de buurt van de Poolse hoofdstad Warschau. Daar bakt hij, met een aantal anderen, patat en een snack voor Oekraïense vluchtelingen die daar opgevangen worden.
Hij draaide al mee in drie verschillende teams en deze week komt hij weer naar huis. “Ik denk dat ik wel moet omschakelen, want je blijft er in je gedachten mee bezig”, weet hij. “Dit laat je niet makkelijk los. Je ziet soms mensen met alleen een kartonnen doosje met spulletjes en dat is alles wat ze hebben. En in zo’n doosje past echt niet veel.”
Timo Holtland uit IJsselmuiden maakt ook deel uit van een van de teams. “Toen ik het voorbij zag komen, heb ik me meteen aangemeld. Dan kan je ook geen smoesjes bedenken”, vertelt hij. “Ik had wat tijd over en vond dat ik wel wat kon doen.”
Schreuder maakte zelf een beetje de gelegenheid, zegt hij. “Ik heb wat lessen geskipt en zo kon ik hier nog wat langer blijven dan gepland.” Hij deelt overigens niet alleen patat uit. “Toen ik voor de eerste keer ging, hadden m’n teamgenoten speelgoed meegenomen voor de kinderen die hier zitten. Aan de kraam kwamen toen een vader, moeder en drie kinderen. We hebben voor hen patat in een doosje gezet en speelgoed erbij in. Die man had tranen in zijn ogen”, vertelt hij.
Dus toen hij voor de tweede keer naar Polen ging, was de keuze snel gemaakt. “Toen heb ik gedacht: ik ga speelgoed kopen en meenemen. Dat heb ik in onze familie-app gezet.” En dat bracht een balletje aan het rollen: “M’n broer kocht wat, m’n zus had ook speelgoed gekocht en ook m’n baas sponsorde speelgoed. Je doet het niet alleen voor de kinderen, maar ook voor de ouders. Want omdat de kinderen blij zijn, zijn de ouders ook blij. Sommigen hebben zelf helemaal niks meer.”
Holtland merkt op dat er verder weinig vertier is voor de duizenden vluchtelingen die in Nadarzyn opgevangen worden. “Het is triest om te zien dat er zo weinig te doen is”, merkt hij op. “Op ons reageren ze bijna allemaal blij en dankbaar. En af en toe kun je een praatje met ze maken.”
Dat doet ook Schreuder. “Ik vraag dan waar ze vandaan komen, hoe lang ze er al zitten, waar ze heengaan, of ze nog een huis hebben in Oekraïne en of het bij hun huis veilig is. Sommigen zitten er al anderhalve maand. Ze proberen er het beste van te maken, hoe slecht de situatie ook is. Af en toe kunnen ze toch wat plezier hebben.”
Woulisa Vlastuin uit IJsselmuiden vertelt over een jongen aan de kraam die zei dat het z’n verjaardag was. “Hij was helemaal alleen en ik voelde dat hij het nog iemand moest vertellen dat hij jarig was”, zegt ze. “Dus we hebben wat cadeautjes voor hem gekocht. Op die manier probeer je ze ook een beetje te bemoedigen.”
Ze had het voor geen goud willen missen, merkt ze op. “Ik had al lange tijd de behoefte om iets te doen aan deze situatie. Dit kwam voorbij en toen dacht ik ‘dit is iets voor mij’. Dus ik heb direct besloten om me aan te melden. En toen stond er hier een jongen van 17 die alleen gevlucht was. Hij kon geen contact met z’n ouders krijgen. Dan breek je wel even.”
Nu zit het er voor het drietal alweer op. “Lichamelijk zou ik nog wel door kunnen, maar geestelijk moet ik straks wel even weer acclimatiseren”, besluit Schreuder.
De actie ondersteunen kan via de site doneren.christianrefugeerelief.com door bij project ‘Genemuiden helpt aan de grens’ te selecteren.
