Ibrahim Tuncer wil zichzelf niet langer mentaal martelen

(door Gerard Meijeringh)

KAMPEN - De missie om te herstellen van een zware blessure is ontzettend zwaar. Het wordt nog veel moeilijker als de beloning uitblijft en je in een uitzichtloze situatie terechtkomt. Ibrahim Tuncer kan erover meepraten. Ruim drie jaar deed hij er alles aan, maar het leverde hem veel te weinig op. Hij wilde zichzelf niet langer kwellen en is gestopt als voetballer.

Nee, Tuncer is zeker niet over één nacht ijs gegaan. Steeds waagde hij een nieuwe poging om terug te komen, maar bijna altijd leidde dat tot verdriet. Teleurstelling wanneer de uitzicht op een rentree weer verder weg leek dan ooit. Onlangs besloot hij dat het genoeg is geweest. Hij maakte zijn moedige beslissing via Facebook bekend. Het leverde tal van reacties op. Daaruit bleek dat Tuncer geliefd is. Niet alleen bij KHC, maar ook bij supporters van andere clubs. “Ik vond het fantastisch om al die berichten te lezen. Zo mooi, ik was ontroerd. Bij mij kwam het besef toen ik mijn voetbalspullen ging opruimen. ‘Het is klaar’, besefte ik. Toen brak ik. Alle mooie herinneringen kwamen terug.”

Dikke tennisbal

De rampspoed begon op 7 oktober 2017 in het thuisduel van KHC tegen SDV Barneveld. “Mijn tegenstander wilde de bal wegschieten, maar raakte me vol tegen m’n hoofd. Ik had ontzettend veel pijn. Al snel had ik een dikke tennisbal op m’n voorhoofd.” Tuncer ging voor onderzoek naar het ziekenhuis. “Er was niets gebroken en ze dachten aan een lichte hersenschudding. Ik moest drie weken rust nemen. Toen kon ik weer met alles beginnen, maar een week later klapte alles dicht. Ik heb een half jaar elke dag hoofdpijn gehad. Een gevoel alsof er iemand op je hoofd staat. En ik had last van een piep in m’n oren. Dat heb ik nog steeds.”

Dryneedling

Tuncer kwam maar niet van zijn hoofdpijn af. Hij was bang dat het chronisch was en dat bezorgde hem stress. De voetballer onderging de meest uiteenlopende behandelingen, maar niets hielp. Uiteindelijk kwam een fysiotherapeut met een uitstekende raad. “Hij adviseerde me om dryneedling te proberen. Al mijn spieren in m’n nek stonden op spanning en de kleine spieren kon hij niet masseren. Met dryneedling kon hij dat wel. Na een paar behandelingen trok de pijn weg. Wat was ik toen blij. Ik had maanden niet gewerkt en alleen maar thuis gezeten.”

Kippenvel

Op 19 mei 2018 maakte hij zijn rentree in de thuiswedstrijd tegen DOS ’37. “Een kwartier voor tijd zei Herman (KHC-trainer Oosterhaar, red.) dat ik me warm moest gaan lopen. Ik kreeg kippenvel en tranen in m’n ogen. Ik kwam erin. Ik had mijn eerste balcontact, versnelde en legde de bal terug. Karim (Gabara, red.) schoot vervolgens binnen. Vervolgens kwam de ontlading. Een week later heb ik ook nog gespeeld tegen FC Zutphen en ook gescoord.” Toch kreeg Tuncer weer te maken met naweeën van de trap tegen z’n hoofd. Pas op 16 maart 2019 kwam hij weer in actie namens KHC in de competitie.

Heupblessure

Hij leek zich definitief terug te hebben geknokt, maar in de voorbereiding van het seizoen 2019-2020 kreeg hij te maken met een hardnekkige heupblessure. “Bij het VSCO-toernooi speelden we met KHC tegen DOS. Aan het einde van de wedstrijd voelde ik wat in m’n heup. Enkele dagen later schoot het erin tijdens de training. Ik dacht eerst aan een spierblessure, maar na een paar weken was het nog niet goed. Er werd gedacht aan een peesblessure. Dat moest met rust herstellen, maar na vier maanden was het niets beter.”

Spuit

Een KNVB-arts constateerde dat het niets met de pees te maken had, maar dat er een zenuw was ontstoken. Vervolgens ging er enkele keren een spuit in de desbetreffende zenuw. De verdovende werking werkte eerst wel, maar steeds kwam de pijn terug, ook bij een hogere dosis. “Toen kwam ik bij een bepaald punt uit. ‘Wat wil ik’? ‘Wat kan ik’? Er was een optie om de zenuw dood te maken, maar ik twijfelde. ‘Zo’n zenuw zit er toch niet voor niks. Moet ik dat wel doen’? Zulke vragen spookten door m’n hoofd. ‘Een zenuw doodmaken om te kunnen voetballen’? Het is nu klaar’, dacht ik toen. Ik wilde mezelf niet langer mentaal martelen.”

Belangrijkste bijzaak

Tuncer is blij dat hij de knoop heeft doorgehakt. “Ik was constant met de blessure bezig. Op een gegeven moment was het niet leuk meer. Voetbal is een van de belangrijkste bijzaken in het leven, maar het is wel iets dat ik al vanaf mijn vijfde heb gedaan met veel passie en plezier. Het doet heel veel met me dat dat nu is weggevallen.”