Boom van hoop voor getroffenen door corona
· leestijd 1 minuut AlgemeenGinkgo Biloba. De boom van Hoop.
Terwijl de wereld om ons heen verandert, blijft deze boom bestaan.
Net als de herinnering aan de dierbaren die we verloren in coronatijd.
Wat we ook doen, ze zijn in onze gedachten. Elke dag.
KAMPEN - Met het zichtbaar maken van deze tekst onthult burgemeester Bort Koelewijn op dinsdag 1 juni een gedenkplek voor getroffenen door Corona op de algemene begraafplaats in Kampen. Op datzelfde moment onthullen de overige collegeleden eenzelfde monument op de begraafplaatsen in IJsselmuiden, Wilsum (inclusief ’s-Heerenbroek), Zalk, Kamperveen en Grafhorst. Dit doen zij samen met een inwoner uit de betreffende kern.
Het corona-monument bestaat uit een Japanse notenboom, de Ginkgo Biloba, ook wel de Boom van Hoop en het symbool van de kracht genoemd. Dit was namelijk de eerste boom die terug is gegroeid na de vernieling van Hiroshima. Naast de boom wordt een natuursteen gelegd waar bezoekers iets achter kunnen laten of een kaarsje kunnen branden.
Het wordt niet alleen een plek voor mensen die iemand verloren hebben aan corona, maar ook voor mensen die verdriet of verlies hebben geleden in coronatijd. Burgemeester Koelewijn: “Corona is nog niet voorbij en het virus heeft veel verdriet gebracht en doet dat nog steeds. Dit verdient een moment van aandacht. Daarom verwelkomen we nu deze plek. Met dit monument willen we getroffenen steunen en mensen een plek bieden om te gedenken en herdenken. Een plek waar mensen elkaar kunnen ontmoeten. Een plek die troost en hoop biedt aan iedereen die er wil zijn, want corona treft de hele samenleving.”
Van begraafplaats naar ontmoetingsplek
Een dergelijke gedenkplek past volgens beheerder Benno ten Brinke binnen de ontwikkeling die de begraafplaats van Kampen doormaakt naar een plek waar je niet alleen een dierbare naar zijn of haar laatste rustplaats brengt, maar ook een plek waar mensen elkaar kunnen ontmoeten. “Er is een fijne plek gecreëerd waar mensen troost kunnen vinden om hun dierbaren te kunnen gedenken. Ruimte, rust, een plek waar mensen hun verhaal kunnen delen met elkaar. Een plek waar rouw mag leven. In stilte. Of juist door een gesprek. Met gastvrouwen die dagelijks op deze begraafplaats aanwezig zijn om rouw ruimte te geven. Ze ontmoeten er vaak familieleden of vrienden die een dierbare missen en soms ontstaat er ineens een bijzonder gesprek. Een mooie herinnering aan een overledene, een stukje verdriet of zorgen die gedeeld kunnen worden. Daar hebben onze gastvrouwen en -heren tijd en ruimte voor. Een moment van oprechte aandacht. En van betrokkenheid van mens tot mens.”
