Column wethouder Van der Sluis: Proat ie ok Kampers?
· leestijd 1 minuut Algemeen“Bin ie dan ok in Kamp’n geboorn?”. De keerl noast mien in de Stadsgehoorzaal vrog det an mien. We zaten noast mekare tiedens de veurstelling van Jac Ruiten en zien kammeraod Rob van der Weerd.
De veurstelling ef de name “Op zien Kampers”. Ik zegge “netuurluk man, ik bin geboor’n an de Sunt Klaossen dieke, hoe Kampers wi’j ut hebb’n?”. “Ken ie dan ok…?“ en ut gesprek ging varder. Tiedens de veurstelling kreeg Jac en zien kammeraod un mooi priessien omdet ut de laatste kere was en umdet zie machies veule em e-doan veur ut dialect.
En det ziet er niet goed ut veur ons Kampers dialect want ik denke dat Jac geliek ef as ie zeg det ut dialect over een oantal jören niet meer uh-spreuk’n wöt. En det is best wel spietig. Vroager op skole leerde iej nog un vässien in Kampers um te kunn sing’n op Koneginnedag maor varder mos ie rap “hoog op de diek” proaten. Umdet et anders dom lek. Alleene thuus kon ie dan nog Kampers proaten. Maor skriemn heb ik in Kampers nooit è-leerd. Van dit stukkien klopt wöörschienluk ook geen snars van. Ik hebbe weh è-markt dat et bliem proaten in Kampers toch belangriek is. Zo kennen we mekare en eij geliek contact met elkaore. As ik bi’j een 60 jörige brullefte bin en we marken dat we in dialect kunn proaten dan proat det net eem andes.
We bin as gemeente dan weh druk um wiekgericht te warken en mekoare te leren kenn’n en te help’n in de buurte maar det eff weinig sin as we onze taole niet spreek’n. Ut is een stukkien cultuur die we mutten deurgeev’n. Loaten we dan op een bepoalde daotum in het jöre alleen moar Kampers spreek’n. Ok in de roat. En de kienders kriegen dan iedere weeke een uur in het dialect op skole. Zo goan ze ut niet alleene verstoan moar ok spreek’n. We bin et verplicht an al die kleurrieke mensen van vrogger die kleur gaam an Kampen. Un dag in ut jähr mut te doen wees’n.
De loatste keer “op zien Kampers” mag dan jammer weesn, mar we hebb’n teveule musikaal talent in de stad um d’r niks mee te doen. We hebb’n ok verhaolen genog. Wah dach ie van een musikale toer in de stad. Un vertolkien van ut boek Hasse Simonsdochter van Beckman. Bieveurbeeld as een musical met verschillende podiums in de stad ut verhaol vertell’n. Niet zitt’n maar loopend de verschillende onderdeeln bekiekn en ondertussen een happien en drankien deur die mooie bedriev’n die we hebb’n. En allemoale in ut dialect. Det mut toch meugeluk weezn? En aj d’r van dit stukkien niks van è-snapt em, dan is ut dus nog nie te laate. Skriemen hoef ie niet in et dialect. Lukt mien ok niet. En ik bin nog weh an de diek geboorn.
Jan Peter van der Sluis
Wetholder Kamp’n
