Deze bijdrage is geschreven door Steven Zwitser (raadslid GBK).
Deze bijdrage is geschreven door Steven Zwitser (raadslid GBK). Foto: Aangeleverd.

Raadspraat GBK: Simpele zielen

· leestijd 1 minuut Algemeen

Het slot van mijn vorige raadspraat ging over een hoopvolle toekomst. Een toekomst waarin alles wat verdwenen is weer terug zal zijn. Dat we eenmaal aankomen waar we zo naar verlangen. Thuis. De titel van het stuk was ‘hoe God verdween uit Kampen’. Uiteraard zijn dat synoniemen. Thuis en God. Sommige reacties suggereerden dat de grootste atheïst op aarde een artikel had geschreven dat God weg zou zijn. Een verrassende conclusie. Zo zie je maar weer; taal is soms ook alleen voor de goede verstaander en koren op de molen van de letter-freak. Herman Finkers zei iets als ‘protestanten kennen de Bijbel goed maar de katholieken begrijpen die beter’. Ik weet helemaal niet of dat het geval is maar het vermoeden heb ik wel. 

Er bestaat een uitspraak ‘kennis is macht’. De formatie in Den-Haag gaat veel over informatie en kennis. Vrij grasduinen in de feitjes en de cijfertjes om de tegenstander te overbluffen of weg te zetten als dom, radicaal, ouderwets, ontkenner of complotdenker. Het lijkt op een horde kinderen die tijdens een gymles proberen elkaar van de mat af te duwen. De vloer is lava. Wie sluw is die wint. Wie valt is afgeschreven. De cancel-cultuur. Tijdens de run naar de Amerikaanse verkiezingen in november 2024 zijn we getuigen van een slachtpartij-met-woorden. Het stadium van ‘willen kennen en begrijpen’ is allang voorbij. Voelt u die spanning ook? 

We zitten nu veel meer in de verzuiling dan in de jaren 50 en 60. Toen had elke overtuiging zijn eigen krant, tv-zender, radio, school en kerk. Nu noemen we dat geen zuil meer maar een bubbel. We kennen en begrijpen alleen onze eigen bubbel en een andere bubbel is gevaarlijk, een ondermijning en een bedreiging.

Kampereiland is verdronken in een bubbel van bureaucratie.

Kampereiland is verdronken in een bubbel van bureaucratie. Het duurt al zo lang dat men vooral spanning voelt. Alleen nog maar spanning. De bewoners aan hun lot overgelaten. Slachtoffers van het systeem. Het bestuur in handen van onverschillige arrogante letter-freaks. Koud, afstandelijk en kil in de communicatie. Een rekening van 350.000 euro durven te presenteren voor ‘meerwerk vanaf 2020’. Zo brutaal! En dan nog eisen stellen ook. 

De gemeenteraad durft niet door te pakken. GBK heeft een motie opgesteld om het bestuur van Kampereiland weer terug te brengen onder het directe bestuur van het gemeentehuis. Weg met Stadserven. Zo vreemd dat andere partijen hier niet in meegingen (behalve de VVD).

Sterker nog; er is meer begrip voor de bureaucratie dan dat er verlangen is naar een oplossing. In maart staat het weer op de agenda. Hopelijk durft de gemeenteraad dan wel in te grijpen en door te pakken. 

Als simpele zielen proberen we de rust te behouden. Maar tegelijkertijd moeten we toch ook opstaan en durven strijden. Want ‘veracht de kleinen niet’ en ‘de dag van kleine dingen’ vraagt om grote liefde en grote gebaren. Opgelegde spanning vraagt soms ook om afschudden. Soms denk ik dat de mensheid inderdaad niet vatbaar is voor verbetering. Ook zie ik eerder de boel achteruit hollen dan verbeteren ten goede. De wereld lijkt een grote kokende pot met onheil en bedreigingen. 

En dan wil ik eigenlijk toch de letter-freaks bedanken voor hun reacties. Het maakt dat ik, misschien nu wat duidelijker, wil zeggen: God is thuis, rechtvaardig en een goede bestuurder. Beschermer en een thuis voor ‘kleinen’ en ‘simpele zielen’. De klokt tikt af naar Zijn moment. 

Wilt u reageren op deze column? Mail dan naar redactie@brugmedia.nl. De meest interessante vragen of reacties leggen wij voor aan de raadsleden. De vraag en reactie publiceren wij op www.brugnieuws.nl.