Column wethouder Van der Sluis: Samen, Durven, Doen. Wie durft?

In mijn vorige column heb ik u meegenomen in mijn droom voor Kampen. Nu is er een nieuwe werkelijkheid. Bijna twee weken geleden zijn er 5 wethouders geïnstalleerd die de droom voor Kampen moeten uitvoeren.

Natuurlijk is het jammer dat er niet een of meerdere vrouwelijke wethouders in het college deelnemen maar dat is het huidige college niet te verwijten. Hoewel mannen er ook in allerlei soorten te verkrijgen zijn (ik zal daar geen grapje over maken want voor je het weet wordt het als een serieuze opmerking in de krant geplaatst) heb ik mijn werkzame leven de toegevoegde waarde van gemengde teams echt ervaren. 

De politieke partijen hebben wel volop gezocht naar vrouwen die zich kandidaat wilden stellen voor de gemeenteraad of het college. Is er hier niet werk aan de winkel voor ons allemaal? Is de politiek aantrekkelijk genoeg? Is het goed te combineren met andere leuke dingen? Zijn er inwoners die de raadsvergadering helemaal kunnen uitkijken? Dat is een les voor ons allemaal. Meer vanuit maatschappelijk belang handelen en minder vanuit ego en machogedrag. Wellicht is dan de balans over vier jaar anders. Ik kan u overigens een heel klein beetje geruststellen. Bijna alle adviseurs van de wethouders zijn van het vrouwelijke geslacht en binnen het gemeentehuis is het aantal vrouwen substantieel dus het ‘tegenwicht’ is geborgd. 

Er ligt in ieder geval een stevige opgave voor de komende vier jaar. Een opgave die we samen met de inwoners willen oppakken. Op basis van partnerschap. Niet altijd met diepgaande wijkanalyses want dan gaat het direct om problemen. We moeten wel werken aan sterke gemeenschappen en niet vanuit problemen redeneren. We kunnen hierin leren van de kernen. Daar zijn sterke gemeenschappen, kent men elkaar en helpt men elkaar. Vanuit vertrouwen en wederkerigheid. We zullen dus als gemeente moeten aansluiten bij de kracht en de initiatieven vanuit de wijken. Ik ben dan ook blij dat de raad onlangs heeft besloten dat het werken in de wijk en de initiatieven die daarin worden uitgevoerd extra financiële steun krijgen. Juist om gemeenschappen sterker te maken. De gemeente zal toegankelijk moeten zijn en openstaan voor initiatieven vanuit de inwoners. 

Een mooi initiatief kwam vorige week voorbij. Het Kamper instituut (betrokken inwoners) kwam met een voorstel voor de plaatsing van de IJsselkogge in het stadspark. Want dan kan het publiek zich spreiden door de stad, is er parkeergelegenheid en de kinderen kunnen zich daarna ook vermaken op het skatepark. Een workshop van een uur skaten aan de kinderen geven terwijl de ouders even op het terras plaatsnemen… Wat er ook inhoudelijk over te zeggen valt, het is te waarderen dat inwoners meedenken. Vanuit een ander perspectief en niet vanuit de politieke kaders denken. Dergelijke initiatieven dienen serieus onderzocht te worden en vraagt ook extra uitleg als het niet realistisch of gewenst is of niet voldoet aan het vastgestelde politieke kader. Door dit soort initiatieven gaan onderwerpen leven, bij inwoners en in de wijk. Mensen raken betrokken en willen hier energie in steken. 

Soortgelijke energie voelde ook in mijn gesprek met het Samenwerkingsverband Brunnepe. Deze inwoners willen graag meedenken over de visie voor hun wijk. Ik vind dat het de wijkvisie VAN Brunnepe moet zijn en niet VOOR Brunnepe. Niet alles is mogelijk en dat beseft men ook (hoop ik) maar door het meedenken in kansen en mogelijkheden gaat de politiek en de besluitvorming wel meer leven. Het vraagt loslaten en lef van de gemeente en inzet van de inwoners. Samen, Durven, Doen. Wie durft? 

Wethouder Jan Peter van der Sluis