Fokko Mellema blikt terug op 5 x 5 jaar muziek maken

KAMPEN - Muzikant Fokko Mellema staat 23 september met zijn muziektheatervoorstelling Mijn Hond Is Dood in de Stadsgehoorzaal Kampen, waarin hij terugblikt op 25 jaar liedjes schrijven. Het optreden begint om 20.15 uur. Voor De Brug vat hij ieder lustrum samen dat hij als muzikant meemaakte. 

1997 – 2002 (11 tot 16 jaar)
Op mijn 11e schreef ik mijn eerste liedje, geheel per ongeluk, zoals dat meestal gaat. Over een hond die dood was. Helemaal zelf verzonnen! De akkoorden had ik geleerd op gitaarles van Teun Stienstra, op Quintus, toen nog aan de andere kant van de Burgwal. Hij stimuleerde me een band te beginnen, die hij dan binnen de muziekschool begeleidde. Te gek! Op de middelbare – Almere College - ging dat verder; met vrienden vormde ik de band Skurd. Te lezen als ‘rok’, maar dan in het Engels en verkeerd gespeld. Om het af te maken mocht ik dan een rokje aan tijdens optredens. Ondertussen luisterde ik Weezer en Greenday en droomde van zelf ook heel erg beroemd worden met een rockband.

2002-2007 (16 tot 21 jaar)
Op mijn 17e werd ik aangenomen om songwriting te studeren op de Rockacademie. Ik ging in Tilburg op kamers. Daar ging een wereld voor me open, alles was muziek en mega-inspirerend. Ook wel spannend. Gelukkig moest ik elk weekend terug naar het veilige Kampen, omdat daar de oefenruimte stond van mijn toenmalige punkrockband Jeremy’s, waarin ik gitaar speelde en de liedjes schreef voor de zangeres. We timmerden lekker aan de weg; op een gegeven moment stonden er bijna elk weekend wel optredens en besloten we een heus album te maken. Ondertussen werkte ik ook aan Nederlandstalige liedjes voor de band Want Want, om zelf te zingen, met titels als Klote, Stomme Trut en Baard.

2007-2012 (21 tot 26 jaar)
In deze periode zitten zowel de hoogtijdagen van Jeremy’s als Want Want. De singles van Jeremy’s werden goed gedraaid op de radio en we speelden o.a. op Lowlands. Maar het succes kwam misschien te snel, want onderling boterde het niet meer en de band viel voor de tweede plaat uit elkaar. Met Want Want ging ik daarna de studio in met muzikale held Daniel Lohues, die produceerde ons debuutalbum Mijn Meisje Vindt Me Leuk Zoals Ik Ben, die ook goed werd ontvangen. Recht zo die gaat, dacht ik!

2012-2017 (26 tot 31 jaar)
Na optredens op o.a. Zwarte Cross droogde het succes van Want Want langzaam op en stopten we er op een gegeven moment maar mee. Ik zocht ook wat nieuws op creatief gebied en begon onder mijn eigen naam met muzikale vrienden huiskamerconcerten te geven. Creatief gezien heel fijn: na al die rockbands mocht ik nu schrijven voor piano en meer akoestische settingen en daar kwamen in korte tijd drie EP’s uit voort. Maar grote successen bleven uit. Vond ik toch wel jammer. Ik verhuisde naar Breda voor de liefde. De band Fokko stond even stil.

2017-heden (31 tot 37 jaar)
Eenmaal in Breda wisselde ik snel van liefde, wat op veel gebieden een goede zet bleek: mijn huidige vriendin stimuleerde me om terug naar Zwolle te verhuizen en muzikaal het oude vuur op te zoeken. Dat resulteerde in het album Stadaarnietzodoeiets met zware rocksound, die ik opnam met muzikanten uit de jaarlijkse kerstband van Kerst in Oud Kampen. Dat album werd goed ontvangen, en later werd Karin Heeft Geen Corona zelfs een hitje waardoor we veel konden optreden. Lekker. In de zomer van 2022 kreeg ik een ingeving: waarom schrijf ik na 25 jaar dat eerste liedje over een dode hond niet af? Zo geschiedde, en dat werd de aanleiding voor de muziektheatervoorstelling Mijn Hond Is Dood, om te onderzoeken welke liedjes er in die 25 jaar allemaal écht toe doen. Wel even wennen, het theater in. Maar het voelt goed. Je moet jezelf na 25 jaar een beetje blijven verrassen, toch?