Raadspraat GroenLinks: Hoe te schrijven in deze tijden?

Hoe moet je in deze tijden een raadspraat schrijven? Waar begin je? Waar schrijf je over? Het leed in de wereld raakt me; de oorlog in Oekraïne, het geweld van de staat Israël en Hamas? Conflicten die veel onschuldige slachtoffers maken. Waar mensen elkaar onbeschrijfelijk veel leed aandoen. Ik begrijp niet hoe je dit een ander mens of een ander volk aan kunt doen. Toch is dit niet het enige waar mijn hart en hoofd vol van zit. Ook in Nederland zijn er zaken die mij raken en bezighouden. 

Dat doet klimaat, vanwege de fragiele staat waarin het verkeert. We nemen deze week in de gemeenteraad een besluit over “Toekomst van Kampen”; een mooi koersdocument met onze visie op Kampen in 2040. Waar willen we naar toe, hoe willen we samen leven, wonen, werken, jong of oud zijn? Als jong mens denk ik vaak: waar zou ik kunnen staan in 2040? Ik hoop droog! Ik hoop dat Kampen dan nog een leefbaar gebied is. Die zorg lijkt voor sommigen misschien ver weg. Maar als ik naar de wereld kijk, zie ik het nu al gebeuren: plekken die al onleefbaar zijn of snel worden door klimaatverandering. Ik ben geen somberaar, maar als wij niet nu ingrijpen en ons gedrag niet veranderen is er geen weg terug. Hoe kan ik als 25 jarige de toekomst vrolijk en hoopvol tegemoet gaan als deze donkere wolken er boven hangen? Ik heb geprobeerd mijn moedeloosheid om te zetten in actie. Mede daarom ben ik lid geworden van GroenLinks en werd ik ook raadslid. Omdat ik mijn steentje wil bijdragen aan een klimaatbewustere toekomst. Nog iets wat ik kan doen is 12 november naar Amsterdam gaan, samen met tienduizenden anderen. Daar is de klimaatmars en zal ik mijn stem te laten horen voor het klimaat en voor klimaatrechtvaardigheid.

Klimaatrechtvaardigheid? Naar verwachting zullen er vanaf volgend jaar zo’n 1miljoen mensen in Nederland in armoede leven. Te weinig geld voor voedsel en kleding, te weinig ook om energie te betalen, om een huis te isoleren of andere slimme duurzame dingen te doen. Nog zoiets waar mijn maag van omdraait. Gelukkig doet onze gemeente veel om armoede actief tegen te gaan en om alle kinderen zo kansrijk mogelijk op te laten groeien. Zo heb ik vorig jaar als raadslid opgeroepen om menstruatiearmoede aan te pakken. Daardoor zijn er nu op veel openbare plekken  menstruatieproducten gratis beschikbaar. Ook zijn we in de gemeente druk bezig met goed isoleren van woningen en andere panden, zodat we ook hier kunnen bijdragen aan duurzaamheid en bestaanszekerheid. Landelijk pleit de GroenLinks-PvdA  voor een minimumloon van 16 euro per uur. De AOW, de bijstand en andere uitkeringen stijgen mee. En we willen de loonbelasting verlagen, zodat je meer overhoudt van je loon. Met deze en andere maatregelen willen we armoede tegengaan en iedereen bestaanszekerheid geven.

We moeten met ons allen veel keuzes maken de komende tijd; welke kant willen we op? Kiezen we voor onszelf, zonder te kijken naar wat een ander nog tekort komt? Of kiezen we voor wat ieder mens kansen biedt, zodat iedereen het beter kan hebben? Kiezen we voor angst en haat, of kiezen we voor gelijkheid en hoop? 

Ik weet waar ik voor ga kiezen: voor een land waar we onze verschillen omarmen, waar we alles op alles zetten om de aarde te redden. Ik kies voor een Nederland waar we de natuur en het klimaat beschermen. Waar we naar elkaar omkijken en iedereen daadwerkelijk een gelijke kans heeft. Ik ga 22 november naar de stembus, want daar kan ik mijn stem uitbrengen voor een groener en socialer Nederland. Samen kan het.