Column wethouder Van der Sluis: Winterp(r)et

Als kind was ik gek op een strenge winter met veel sneeuw en ijs. Lekker met de slee de heuvel af of achter een auto hangen (toen auto’s nog echte bumpers hadden). Ik vond het jammer als de strooiwagen van de gemeente dan door de straat reed. Ook deze winter zag ik kinderen en volwassenen genieten van het dikke pak sneeuw en een dikke ijsvloer. Er was weer leven in de wijk. We waren er ook aan toe. Tijdens het schaatsen zag ik ook alleen maar mensen met een grote glimlach op het gezicht. Even de mantel van coronazorgen van ons afschaatsen. Nu waren er nieuwsberichten over schaatskoorts in plaats van koorts van Covid-19. Heerlijk.

De winter heeft uiteraard ook een andere kant. Eén van overlast en beperkingen. Dat is ook van alle tijden. Het nostalgische beeld van auto’s die even vast komen te zitten en door de buren moesten worden losgetrokken. Voorzichtig rijden op de fiets of soms even afstappen. Even de stoep vegen zodat niet alles vast gaat zitten of gaat aanvriezen. Het lijkt erop dat dit nu niet meer bij de winter hoort. Mensen verwachten, nee eisen, van de gemeente dat alle straten en stoepen schoon zijn en dat je overal op normale snelheid kunt rijden.

Vanaf het moment dat het ging sneeuwen is er in ploegen door bijna 30 personen gewerkt aan het schoonmaken van straten. Er zijn shovels, trekkers en personeel ingehuurd. Toen de inwoners op één oor lagen waren de hele nacht al medewerkers van de gemeente aan het schuiven en het strooien. Dat moet omdat de gemeente dienstbaar wil zijn maar soms was het door de wind en de hoeveelheid sneeuw vechten tegen de bierkaai. Waar laat je immers alle sneeuw die aan de kant is geschoven? Ook in de week erna is continu sneeuw geruimd; soms zelfs met de hand. 

De gemeente Kampen strooit meer dan de omliggende gemeenten. Binnen de bebouwde kom moet een inwoner binnen 500 meter een begaanbare weg kunnen bereiken, maar het beleid is er niet op gericht om àlle straten per direct schoon te maken. Dat heeft tot veel onbegrip geleid en tot veel klachten. Het klopt dat niet alle straten (direct) worden schoongemaakt maar eerst de doorgaande wegen. Het klopt dat er meer aandacht is besteed aan het bereikbaar maken van cruciale plekken en het klopt dat we van mensen vragen in ieder geval hun eigen stoep schoon te maken. 

We zien de jongste generatie vaak als prinsen en prinsessen maar zijn we dat zelf al niet geworden? Kunnen we omgaan met de nadelen en beperkingen van een winter en overlast? Of verhullen we ons in nostalgie en willen we alleen maar met kleurcodes worden gewaarschuwd als het gladder is? Willen we de verantwoordelijkheid liever bij anderen leggen?

De gemeente gaat het werk van deze winter evalueren en kijken wat er beter kan en beter moet. Hoe we nog beter voorbereid kunnen zijn, maar een winter laat zich ook moeilijk voorspellen. 

Zullen we ook ons eigen gedrag evalueren?

Als ik ‘s avonds nog even rondliep en door de sneeuw klauterde dan zag ik nog jongeren op een slee achter een auto (die ook af en toe vast kwam te zitten; lachen!). Ik zag kinderen tot ‘s avonds laat nog buiten spelen en veel mensen met de sneeuwschuiver in de weer. Hun eigen stoep schoonmaken met het zout dat ze bij de gemeente konden ophalen. Dat zijn vast niet die honderden klagers. Dat zijn de mensen die de winter nemen zoals het komt. Soms met beperkingen maar die er ook van kunnen genieten. Net als ik. Ik zie nu al uit naar een volgende strenge winter. Of een hete zomer.

Jan Peter van der Sluis, 

Wethouder Beheer openbare ruimte