Ik geloof het wel
· leestijd 1 minuut AlgemeenHet is Advent. En eigenlijk.. -ik schrijf het maar zoals het is- heb ik nog niet zoveel zin in Advent en Kerst. Het is ook bijna lachwekkend, om te gaan dromen van nieuw licht dat zal komen, in deze donkere tijd van epidemie en polarisatie. Met Advent wordt vaak een gedeelte uit Jesaja 2 gelezen. Het gaat dan over het visioen dat de Messias komt, en dat dan de volken van de aarde zich verzamelen op ‘de berg van de Heer’. Er staat:
Zij zullen hun zwaarden omsmeden tot ploegijzers
en hun speren tot snoeimessen.
Geen volk zal nog het zwaard trekken tegen een ander volk,
geen mens zal meer weten wat oorlog is.
Een ultiem visioen van vrede tussen de volken, die we mogen verwachten met de komst van de Messias, volgens Jesaja. De profeet schetst het samenkomen van de volken op de berg, het omsmeden van zwaarden en speren tot gereedschap. Je ziet ze staan: soldaten uit alle uiteinden van de wereld, die hun wapens omsmeden tot werktuigen. Ploegijzers en snoeimessen om iets goeds te betekenen voor de mensheid. Om voedsel te produceren, huizen te bouwen, de natuur te redden…
Een heel ander visioen en een andere apocalyptische verwachting, dan de eindtijdverwachtingen en berekeningen die we de laatste tijd in het kader van corona over ons heen gestort krijgen.
Dit is niet een visioen van berusten dat het afloopt met de wereld, en dat ons de meest verschrikkelijke gebeurtenissen en rampen te wachten staan. Dit is een visioen dat mensen oproept over hun eigen schaduw heen te springen, samen te werken, haat en nijd achter zich te laten en zich in te zetten voor de mensheid.
Ik hoor u denken… Prachtig, dat beeld van dat omsmeden van de wapens, maar het is niet helemaal reëel, het is een té hoogdravend ideaal. En toch denk ik dat het werkelijkheid kan worden. Jezus heeft het ons voorgedaan. Gewoon, in het dagelijks leven. Hoe we dáár met elkaar omgaan.
Hoe we dáár ploegijzers kunnen maken van zwaarden. Hoe we in het dagelijkse intermenselijke contact bijvoorbeeld de boosheid kunnen omsmeden tot vriendelijkheid, de afstand kunnen omsmeden tot toenadering, de verbittering tot hoop. Wij mensen kunnen in het kleine leven van alledag het licht, het kwetsbare, het goede, laten gebeuren. En daarmee wordt een groots visioen van Jesaja van 3000 jaar geleden, werkelijkheid.
Ik heb er eigenlijk wel zin in, in Advent. Op weg naar Kerst.
Anneke van der Velde
Voorganger Vereniging van Vrijzinnigen
