Column wethouder van der Sluis: Van het kastje naar de muur (vvt, voltooid verleden tijd)

Van het kastje naar de muur gestuurd. Volgens de Van Dale betekent dit gezegde dat je steeds wordt doorgestuurd zonder een antwoord te krijgen of van de één naar de ander wordt gestuurd zonder doel. Als je als inwoner van de gemeente hulp nodig hebt en je komt geen steek verder, dan is dit zeer frustrerend. Met de opening van het Werkcafé gaan we deze problemen rondom werk en inkomen te lijf. Op één locatie wordt zoveel mogelijk samengebracht rondom het begeleiden van mensen naar werk.

De gemeente wil graag dat zo veel mogelijk mensen werken. Uit werk kan veel voldoening worden gehaald en werkt leidt tot contact met anderen en een vermindering van het sociaal isolement. Kortom; werken biedt voordelen voor zowel de inwoner als de samenleving. Meedoen aan het arbeidsproces is echter niet voor iedereen vanzelfsprekend. Mensen hebben dan ondersteuning nodig bij het vinden van werk en het verkrijgen van inkomen. De gemeente draagt hierin verantwoordelijkheid op grond van de Participatiewet. Het doel van deze wet is dat iedereen meedoet naar vermogen. Veel mensen beseffen overigens niet dat de doelgroep van de Participatiewet veel groter is dan in het verleden. Ook jongeren met een beperking en mensen die op een sociale werkvoorziening zijn aangewezen, vallen onder de doelgroep. Uit de publicatie van het Cultureel Planbureau blijkt dat meer dan de helft van de inwoners met een uitkering niet in staat is om te werken en dat er eerst andere belemmeringen moeten worden weggenomen.

Als er meerdere belemmeringen een rol spelen bij het meedoen in de samenleving dan zit je niet op een ‘kastje-naar-de-muur’-dienstverlening te wachten. Je wilt ondersteuning krijgen en geen ambtelijke molen tegenkomen. Op één plek moet de dienstverlening plaatsvinden. Dat is wat ik wil. Voor een uitkering moest je naar het gemeentehuis, voor re-integratie naar een re-integratiebureau, voor schulden naar Financiën op koers, voor vrijwilligerswerk naar Welzijn etc. Veel kastjes en veel muren.
Ik ben dan ook blij dat we begonnen zijn met het weghalen van die muren en samen met Impact het Werkcafé zijn begonnen aan de Gildestraat. Het Werkcafé is laagdrempelig en je komt hier anders binnen dan in een gemeentehuis. De samenwerking is gestart met de wens om te bezuinigen en een efficiëntere dienstverlening te realiseren, maar is uitgegroeid tot een nieuwe plek waar activiteiten plaatsvinden op het gebied van werk, re-integratie en participatie. Alles onder één dak. Er is ruimte om te werken aan werk, te ontmoeten, trainingen of workshops te volgen, gesprekken te voeren met consulenten, te werken aan schulden etc.
In het verleden werd eerst de uitkering in orde gemaakt. Na weken vond pas het gesprek plaats over werk. Dat is jammer. Je kunt ook de stelling volgen dat de uitkering bijzaak is en slechts een administratief proces. De hoofdzaak is de ondersteuning van mensen om mee te kunnen doen in de samenleving. Hoe eerder en beter inwoners kunnen worden geholpen, hoe groter de kans dat er een passende oplossing komt. De gang naar het Werkcafé zal misschien nog steeds beginnen met de behoefte aan een bestaansvoorziening, maar het aanbod zal groter zijn. De inwoners staan centraal met alle rechten en plichten van dien. De inwoner zal nog steeds naar vermogen alles in het werk moeten stellen om mee te doen en in het bestaan te kunnen voorzien, maar het ‘van het kastje naar de muur’ moet meer voltooid verleden tijd (vvt) zijn. De verschillende dienstverleners zijn dan nog steeds ‘de kastjes’ maar die staan wel in een ruimte binnen vier muren. Centraal in het midden staat de inwoner! Zoals het hoort.

Wethouder Jan Peter van der Sluis.