Column wethouder Bernard van den Belt: Vrijdag mag ik gelukkig weer
· leestijd 1 minuut AlgemeenWat kijk ik er naar uit. Aanstaande vrijdag is het weer zover. Voor mij qua werk misschien wel het meest speciale moment van de maand. Waarom? Het is het moment waarop ik het meest geraakt, gemotiveerd en onderwezen wordt. Ik hoor je denken: “Wat voor bijzonders gaat Bernard van den Belt dan doen?” Vrijdag mag ik weer een gastles geven bij de Internationale Schakel Klas (ISK)!
Stel je voor; zo’n 15 tieners zitten voor me. Elke keer weer een wisselende groep. De leerlingen komen uit verschillende landen. Met ook allemaal verschillende moedertalen en religies. Wat raakt, motiveert en onderwijst me dan zo? Ik zal het uitleggen. Jarenlang heb ik in het onderwijs gewerkt. Het lesgeven waren mijn gouden momenten. Dat koesterde ik toen en koester ik nu. Toch is dat niet het eerste en enige. De gastles begin ik altijd met de vraag: “Wat zou jij doen als jij een dag wethouder bent?” Het is verrassend wat er dan volgt. Vaak komen dan de vragen, suggesties. Maar ook de tranen. De wanhoop. Deze gaat ook over het vastlopen in het Nederlandse systeem.
Sta er eens bij stil! Dit zijn jongeren, die alles achtergelaten hebben. Zij lopen soms vast in het Nederlandse systeem. Moeten wachten, zonder zicht op wanneer duidelijkheid komt. Willen werken, maar geen baan kunnen krijgen. Ervaren spanning en (financiële) onzekerheid. Spanningen in de avond en de nacht, die overdag in het klaslokaal doorwerken. Dit zijn ook jongeren vol ambitie. Die ondanks hun verleden, vaak hoopvol kijken naar de toekomst.
Weet je, toen ik startte als wethouder, kreeg ik de opdracht ervoor te zorgen dat ieder kind in de gemeente Kampen opgroeit in een kansrijke omgeving. Komende vrijdag krijg ik weer de kans. Dan ontmoet ik hen weer. En ik ben me er van bewust: er is nog veel werk te doen. Wat kijk ik er weer naar uit om van en met elkaar te leren.
Deze column is geschreven door wethouder Bernard van den Belt.
