Column: ‘Bukken Johan, volgens mij zie ik de politie’

Als trotse zoon van een vrachtwagenchauffeur kan ik wel zeggen dat ik gevoel heb bij het thema van de laatste uitgave van ons Ondernemersmagazine Ondernemen in Kampen. Dat thema was ‘vervoer en transport’. 

Sterker nog, nadat ik door een knieoperatie niet bij het korps mariniers kon dienen, zei de dienstdoende keuringsarts “je wilde toen zo graag, dus dan keur ik je wel goed om vrachtwagenchauffeur te worden in het leger”. Teleurgesteld van het ene, maar stiekem een beetje blij om in de bandensporen van mijn vader te mogen treden verliet ik de keuringsruimte. Waarna ik ons vaderland verdedigde als dienstplichtig viertonner chauffeur.

Mijn vader was trots op zijn vak en hij ging altijd gehuld in 3-delig pak met een nette pet op naar zijn werk. Heel gewoon voor iedereen die in die tijd voor Chevron (later Texaco) op een tankwagen reed. Ik herinner het mij nog goed, ik moet een jaar of 10 zijn geweest en ik mocht een keer met mijn vader mee op zijn vrachtwagen. Een stille wens van ieder kind, maar eigenlijk verboden gezien de aard van de gevaarlijke lading. Een enorm gevaarte met iets van 40.000 liter aan brandbare en explosieve stoffen.

‘Het was midden in de nacht en ik vond het best wel spannend’

Het was midden in de nacht en ik vond het best wel spannend. Het was aardedonker en alleen de koplampen gaven licht in het donkere landschap. Wij waren onderweg naar Sexbierum, een plaatsje in Friesland. Terwijl wij nog grapjes aan het maken waren over de plaatsnaam, riep mijn vader ineens “bukken Johan, volgens mij zie ik de politie”. Ik dook vlug onderuit en na een paar minuten mocht ik weer omhoog komen.

Eerlijk gezegd denk ik dat er helemaal geen politie was, maar was het een pedagogische actie van mijn vader in het respect kweken voor de politie en het altijd blijven opletten onderweg. Die avond is dat wel gelukt, voor zowel de politie als voor het vak van vrachtwagenchauffeur.

Laten wij ons ook realiseren dat zonder vervoer en transport alles letterlijk en figuurlijk stil komt te staan. Nederland heeft een goede infrastructuur en mede daardoor heel belangrijk in de wereldeconomie. Maar zonder al die mannen en vrouwen die dagelijks onderweg zijn zouden o.a. onze winkels niet bevoorraad zijn. Realiseer je dat eens een keer en geef die vrachtwagenchauffeur eens wat vaker een duimpje i.p.v. die andere vinger.

In dit nummer weer mooie lokale verhalen en interviews, waarbij wij als een soort vervoerder, nieuws willen transporteren en daarmee bedrijven met elkaar in verbinding willen brengen. Vrachtwagenchauffeur ben ik niet geworden, maar wel kunnen wij jou helpen met het ‘transporteren” van jouw verhaal. Wil je eens creatief sparren hoe wij jou misschien verder kunnen helpen, bel gerust en kom (corona proof) een bak koffie drinken. Voel je welkom.          

Ondernemende groet,
Johan van der Kolk
Commercieel Directeur BrugMedia