Stille nacht, heilige nacht…
· leestijd 1 minuut Algemeendoor Marcel Kalter
Jochem Myjer en ik hebben wat gemeen. We kunnen beiden goed imiteren. Met één belangrijk verschil. Jochem doet het als hij wakker is en ik juist als ik slaap. In tegenstelling tot Jochem, die heel veel mensen en dingen perfect kan nadoen, zal ik nooit volle zalen trekken met dit talent. Ik ben namelijk een ster in het imiteren van een ronkende dieselmotor. Tot grote ergernis van ons gezin word ik er met de jaren beter in. Het geluid wordt steeds luider en constanter.
Toen ik nog met mijn drie jongens in een appartement woonde, werd er regelmatig op de muur van mijn slaapkamer geklopt en schreeuwde een van de jongens: ‘Hé pa, je snurkt als een gek. Stop daar eens mee. Zo kunnen wij niet slapen!’ In mijn slaap draaide ik me dan om en was het even stil. Twee minuten later ging ik dan vrolijk verder met mijn concert.
Ongeveer twee jaar geleden heb ik voor het eerst een snurkbeugel gekocht. Eentje die je zelf in elkaar moest zetten, omdat elk gebit en elke mond anders zijn. Deze lomperd moest een bekende inschakelen om dit te regelen. Hij had zelf al zo’n snurkbeugel en wist precies hoe dit klusje geklaard moest worden. Ik denk dat ik deze beugel een paar dagen in de mond heb gehad. Hij werkte bij mij niet en was daardoor zonde van het geld. Maar ja, ik moest toch wat. Door het oorverdovende gesnurk had ik steeds vaker last van mijn keel als ik wakker werd.
Zo’n jaar geleden heb ik een goede snurkbeugel laten aanmeten. Een rib uit mijn lijf, maar een lust voor mijn gezinsleden. De eerste keer dat ik hem ’s avonds in de mond deed, moest ik kokhalzen en bijna overgeven. De kinderen waren erbij en die rolden over de grond van het lachen. Na een paar nachten was ik eraan gewend. Als ik op mijn rug in slaap val komt er af en toe nog een ronkend geluidje langs de beugel. Verder doet de snurkbeugel zijn werk perfect. Het kost dus wat, maar dan heb je ook wat. Mijn tong krijgt geen schijn van kans meer om de keel in te zakken.
Gelukkig heeft het snurken mijn eigen nachtrust nog nooit verstoord. Soms wel mijn avondslaapje op de bank. Als ik dan voor de televisie langzaam in slaap sukkel, schrik ik ineens wakker van de eerste harde toon van een ongepland concert uit mijn keel. Pas dan besef ik hoe vervelend het voor de rest in ons huis moet zijn als ik luid snurkend lig te genieten van mijn nachtelijke dromen. Als je zelf graag wilt slapen, werkt dat geluid natuurlijk niet echt als een slaapliedje. Mijn op maat gemaakte snurkbeugel is daarom een van de beste investeringen, die ik ooit heb gedaan. Na het aanschaffen van dit apparaat is de stille nacht voor iedereen nu een heilige nacht…
