‘Napalmmeisje’ Kim Phuc geeft lezing in de Bovenkerk: “Het meisje rent niet meer, ze vliegt”

KAMPEN - Ademloos stil is het bij tijden in de Bovenkerk, donderdagavond. Op het spreekgestoelte staat Kim Phuc, die wereldberoemd werd als het ‘napalmmeisje’. Een foto van haar, wegrennend bij de napalmbommen, naakt, huilend, haalde in 1972 wereldwijd de voorpagina’s van kranten. Nu reist ze met het vliegtuig de hele wereld over om haar verhaal te vertellen.

De avond opent met het zingen van het gezang ‘Groot is uw trouw, o Heer’ en psalm 118. Tijdens haar lezing haalt Phuc later die psalm aan: ‘Ik zal niet sterven maar leven, en ik zal de werken van de Heere vertellen’. Het gezang in de volle kerk maakt indruk op Phuc, die de aanwezigen ervoor bedankt. 

Dan vertelt ze over de foto waarmee ze wereldberoemd werd. De foto die, zo zegt ze, ‘de wereld naar adem deed happen’. “Ik was op de verkeerde plek op de verkeerde tijd. Die dag heeft mijn leven voorgoed veranderd.” Maar daarvoor is ze niet in Kampen. Ze vertelt in de Bovenkerk over de weg naar vergeving.

Een lange weg, want in het ziekenhuis in Vietnam werd ze opgegeven. “Mijn ouders vonden me na drie dagen in het mortuarium, maar ik was nog niet dood”, laat ze de bezoekers (opnieuw) hun adem inhouden. Een ziekenhuisopname van 14 maanden en, in de loop der jaren, 17 operaties volgden. 

Phuc werd opnieuw slachtoffer toen de Vietnamese regering haar symbool wilde maken voor de oorlog. “Ik werd een vogeltje in de kooi, was bitter en boos en vol woede.” Daarmee startte haar zoektocht naar vrede. “In een bibliotheek vond ik de Bijbel. Daar vond ik mijn antwoord en op mijn 19e werd ik christen. Ik wist dat God een bedoeling had met mijn leven”, zegt Phuc. “De bommen die zoveel lijden brachten, gaven ook grote genezing. Ze leidden me naar Jezus Christus.”

Toen ze op huwelijksreis naar Moskou tijdens een tussenlanding in Canada het vliegtuig wist te verlaten, kreeg ze asiel in dat land. “Mijn fysieke herstel was een uitdaging, maar de grootste uitdaging was hoe te vergeven. In de Bijbel staat: ‘Heb je vijanden lief’. Weet je hoe moeilijk dat is? Ik had zoveel vijanden, het leek onmogelijk.”
Toch was het nodig, zegt ze. “Om vrij te zijn moest ik leren te vergeven. Vrijheid en vrede komt door het geloof in Jezus. Dat heeft me in de gelegenheid gesteld te vergeven. Dat was niet makkelijk. Maar ik stopte met mijn waarom-vragen, leerde positief te zijn en telde mijn zegeningen.”

Ze beeldt dat uit met een glas vol koffie. “Mijn hart was net zo zwart, alles was negatief. Maar ik gooide er elke dag een beetje zwarte koffie uit. En vulde het met liefde, licht, vrede en vreugde. Ik gaf mijn hart aan Jezus, hij heelde mijn gebroken hart.” Die boodschap klinkt ook in het lied na haar lezing: ‘Amazing Grace’.

Phuc vraagt het publiek om op een nieuwe manier naar de bekende foto van haar te kijken. “Ik was toen gewond, lijdend en huilend. Maar probeer me te zien zoals ik vandaag ben: een overlever. Het meisje rent niet meer, ze vliegt.”