Erik van Dongen inhaleert gevoel van vrijheid tijdens fietstocht naar Rome

(door Gerard Meijering)

IJSSELMUIDEN - Op de lijst van mensen uit de gemeente Kampen die een bijzondere prestatie hebben verricht, kan de naam van Erik van Dongen worden bijgeschreven. De IJsselmuidenaar fietste van IJsselmuiden naar de Italiaanse hoofdstad Rome en trapte 2360 kilometers weg door Nederland, België, Duitsland, Luxemburg, Frankrijk, Zwitserland, Liechtenstein, Oostenrijk en Italië met zijn fietskar achter zijn tweewieler. “Ik heb drie weken uit mijn karretje geleefd, maar het was voor mij één grote vakantie”, aldus Van Dongen.

Een fietstocht naar Rome stond al jarenlang op het verlanglijstje van Van Dongen. “Het kwam er alleen nooit van, maar afgelopen januari heb ik besloten om in juni op de fiets te stappen voor de tocht naar Rome. Door de corona was dat echter niet het juiste moment.” Door de versoepeling van de coronamaatregelen kon hij de tocht toch maken.

Apart gevoel

Op 29 augustus stapte hij op de fiets. “Dat was toch een apart gevoel op deze zaterdagochtend. Je fietst de straat uit en begint aan iets bijzonders.” Zeg maar een echte uitdaging. In drie weken doorkruiste Van Dongen maar liefst negen landen. Nederland, België, Duitsland, Luxemburg, Frankrijk, Zwitserland, Oostenrijk, Liechtenstein en Italië. De eerste dagen was het afzien door de slechte weersomstandigheden. Van Dongen kreeg te maken met veel regen, maar daarna klaarde het op. “Na vier dagen begon de zon te schijnen. Ik heb alleen in Oostenrijk nog wat regen gehad. Verder heb ik alleen maar zonnig weer gehad."

Nooit alleen

Hij genoot met volle teugen van het onbekende en de prachtige vergezichten. En van het alleen zijn. “Je bent drie weken alleen, maar dat hoort bij de uitdaging. Ik heb me nooit alleen gevoeld. Daar had ik ook geen tijd voor, want je moet wel elke dag van alles regelen. Onderweg wil je wel eten, dus moet je goed plannen waar je langs kunt bij een supermarkt. Maar dat viel niet mee. Tachtig procent van de route was autovrij. Dan vermijd je grote steden, maar dan kom je dus ook vaak in gebieden met weinig supermarkten. Zo leer je vooruit denken, terwijl ik eigenlijk moeite heb met plannen”, lacht Van Dongen.
’s Avonds sliep hij op campings en kookte hij voor zichzelf. Elke dag fietste hij gemiddeld zo’n 125 kilometer en hij gunde zichzelf twee rustdagen. Hij inhaleerde het ‘echte gevoel van vrijheid’. “Het gaan en staan waar je wilt. Dat vond ik het mooiste. Je fietst overdag en ’s avonds zet je je tent op. Ik heb drie weken uit een karretje geleefd.”

Eén groot museum

Een van de hoogtepunten was zijn tocht in de Alpen. “Daar zag ik wel tegenop. Maar het was geweldig. Het klimmen was pittig, maar dan zie je Italië liggen en geniet je van het uitzicht. ‘Hier doe ik het voor’, denk je dan. Prachtig, trouwens Italië is één groot museum. Het mooiste land om doorheen te fietsen.”

Stoeprand

Een ander hoogtepunt was uiteraard Rome. “Ik was op vrijdag aangekomen aan de rand van Rome. Vervolgens heb ik een camping opgezocht, zodat ik zaterdag lekker fris zou zijn. Maar ik stelde het einde van mijn tocht steeds uit. Dat gaf een heerlijk gevoel. Achthonderd meter voor Vaticaanstad besloot ik om naar een koffiebar te gaan. Ik zag vervolgens een stoeprand over het hoofd. Vervolgens dacht ik: het eindigt hier toch niet? Gelukkig ging het goed. Ik ontmoette drie Italianen, die ook een fietstocht maakten. Samen zijn we naar Vaticaanstad gefietst. Prachtig. Toen heb ik wel even een traan gelaten. Ik had het gehaald. Ik heb het gevierd met de jongens.”

Dankbaar

Van Dongen kijkt dankbaar terug op prachtige momenten. Zoals bij een Bed & Breakfast. “Ik zat er op donderdag vlak voor Rome helemaal door. Ik zat met dikke tranen op de fiets. Toen heb ik m’n fiets aan de kant gezet. Ik zag een Bed & Breakfast. Het bijbehorende restaurant was eigenlijk dicht, maar de Italiaanse eigenaresse zei tegen mij: ‘Ik ga voor jou een maaltijd maken’. Een viergangendiner en ik kreeg er ook nog een flesje wijn bij. Toen was ik mentaal even helemaal gebroken van dankbaarheid. Dat ik dit mocht meemaken. Tijdens mijn fietstocht heb ik alleen maar mooie mensen ontmoet. Iedereen wilde me helpen en was vriendelijk en ik werd aangemoedigd. Soms zetten mensen daarvoor zelfs hun auto aan de kant. Al die mooie contacten. Dan weet je dat de meeste mensen deugen. Of dit naar meer smaakt. Zeker! Ik kan het iedereen aanraden.”

'Het gaan en staan waar je wilt. Dat vond ik het mooiste'