Raadspraat GBK: Nee, het is niet allemaal hosanna

Een week of twee geleden raakte ik in gesprek met een jonge inwoner van onze gemeente en hij vroeg aan mij wat we nu eigenlijk hadden bereikt als lokale partij. En dat zette me wel even aan het denken. Want als je zelf in de politiek zit ga je er al snel vanuit dat iedereen wel een beetje meekrijgt wat er gebeurt.

Niets is minder waar. Grote onderwerpen zoals bijvoorbeeld de Kogge, het Hanzepaviljoen en dorp Reeve, daar is wel aandacht voor maar er zijn zoveel meer kleine dingen die er toe doen. Een email van een inwoner die de mantelzorgwaardering had gemist omdat hij net te laat was met aanvragen raakte me. Na contact met het college en vervolgens onze motie over de verruiming van de aanvraagtermijn van de mantelzorgwaarding kon je vorige week in de krant lezen dat de termijn is verruimd. Iets goeds doen heeft niet altijd een podium nodig. Het is het resultaat dat telt en dat is wat mij betreft dan ook het mooist van de lokale politiek, de kleine zaken, de dingen die je gelijk terug ziet.

Maar zijn het dan alleen hosanna ervaringen? Zeker niet. Frustraties zijn er ook. Soms voel je je als raadslid een poppetje dat mag tekenen bij het kruisje. Scenario’s zijn geschreven en je kunt kiezen uit A, B of C. Wat nu als wij D willen? Als politicus houdt je van debat, van onverwachte reacties en spontane vragen. Het debat is gezond gereedschap om de juiste beslissingen af te wegen. Daar hoort een beetje duwen en trekken bij. Ik vind het lastig dat je een vraag voor het vragenhalfuurtje voor 12 uur tot op de letter geformuleerd moet indienen. Ik weet dat onze wethouders beschikken over voldoende dossierkennis om een vraag te beantwoorden en dit ook graag doen. 

We leven in onzekere tijden, veel van onze inwoners hebben het zwaar. Ondernemers staat het water aan de lippen, onze boeren leven nog steeds in onzekerheid. De burgerpachters op Kampereiland weten nog steeds niet of ze hun pacht straks kunnen betalen. Het wordt tijd dat we de regie terugnemen, om aan onze zorgplicht tegenover onze inwoners kunnen voldoen. Dat geldt ook voor wonen en voor veiligheid.

We hebben denk ik allemaal wel gelezen dat de tijdelijke opvang aan de N50 leidt tot onveilige situaties. Asielzoekers lopen langs de N50. Levensgevaarlijk voor hen, maar ook voor ons.

Het is een bevoegdheid van de burgemeester om deze locatie aan te wijzen en de drang en dwang vanuit Den Haag voert de druk behoorlijk op maar vooroverleg had misschien kunnen voorkomen dat voor deze locatie is gekozen. We hebben hier afgelopen raadsvergadering ook al de nodige vragen over gesteld.

Dus ja, we hebben al best mooie dingen bereikt maar er is ook nog genoeg te doen. En nee, ik heb de wijsheid niet in pacht maar door zaken te blijven benoemen en daar open over te praten kunnen we samen ver komen!